Cees in gesprek met Brechje

Cees: Het concept ‘work-life balance’ vind ik eigenlijk raar; werk en leven zijn wat mij betreft niet twee afgebakende dingen. Alles loopt door elkaar heen, en vooral door je mobiel ben je altijd en overal beschikbaar voor iedereen.
Brechje: Precies, en doordat je altijd bereikbaar bent en continu moet deliveren, moeten wij als organisatie flexibiliteit bieden. Want niemand houdt het vol 24/7 op de top van zijn kunnen te presteren. En dat moeten we ook niet willen.
Cees: Flexibiliteit bieden is natuurlijk een heel goed idee, mits het niet een manier wordt om nog harder te werken.
Brechje: Eens!
Cees met een scheve lach: Bijvoorbeeld bij de presentatie van de nieuwe laptop, een geweldig ding met als speciale feature dat hij lichtgevende toetsen heeft, zodat je nu ook in het donker kunt werken.
Brechje schatert: En jij dus lekker in je tentje in de Himalaya door kunt tikken midden in de nacht.
Cees: Inderdaad. Dus alle mogelijke tools beschikbaar stellen is top, maar je moet je mensen wel beschermen.
Brechje: Dat is precies onze uitdaging, want flexibiliteit kan inderdaad ook een dekmantel zijn voor nog meer en harder werken. Dat kan niet de bedoeling zijn. Dus wat wij moeten brengen zijn de afspraken daarover. Los van dit alles geloof ik werkelijk dat er een grens is aan hoeveel je van mensen kunt vragen. Cliënten zijn er zelf ook mee bezig, dat is na man/vrouw-diversiteit momenteel het belangrijkste agendapunt. Zo zei laatst een cliënt tegen me: ‘Als ik wil dat mijn eigen mensen alleen in noodgevallen in het weekend werken, hoe kan ik jullie dan op vrijdagmiddag vragen om die memo maandag af te hebben?’
Brechje: Flexibiliteit zit hem er wat mij betreft niet in dat je altijd van 9-5 mag werken, maar veel meer in: je hebt een tijd hard gewerkt, nu mag je het even rustig aan doen. Je hoeft niet direct door naar de volgende deal. Ook een factor: de levensfase waar je in zit. Als je kinderen krijgt, ben je misschien niet in staat om zo hard te werken als je de eerste jaren hebt gedaan. Luwteperiodes. Een paar jaar minder dagen of uren werken, dat soort zaken moet bespreekbaar zijn.

Werkdruk & technologie

Cees: Mijn generatie heeft gek genoeg het imago niet van werken te houden. Terwijl het om mij heen barst van de superambitieuze mensen, die allemaal iets extra’s doen.
Brechje: Het is een onzinnig beeld dat millennials niet hard zouden willen werken. Het heeft alles te maken met de ultieme doorvoering van dit apparaat (wijst op telefoon), het is een heel gevaarlijk ding. Daarom is de werkdruk onvergelijkbaar met vroeger. Toen ik 22 jaar geleden begon, moest een brief binnen een week worden beantwoord. Nu moet je direct reageren.
Cees: Het is eigenlijk ongelofelijk. Dit apparaat krijg je op je zesde toegestopt zonder dat je weet er hoe er mee om te gaan en wat voor impact het op je heeft. Mensen zijn er niet tegen gewapend. Daar moeten we ons bewust van worden.
Brechje: Je moet als werkgever je mensen beschermen. In ons geval betekent dat soms opnieuw leren om werk en vrije tijd te verdelen. De komende jaren komen er technologische ontwikkelingen die het werk aan de onderkant vergemakkelijken, kijk maar wat er gebeurt in Fuse.
Cees: Ik heb Fuse in Londen mogen zien. Erg slim om op deze manier dicht bij de ontwikkelingen te blijven!

Volwassen worden als samenleving

Brechje: Stel, jij wilt kinderen binnen nu en tien jaar, zie je dat voor je bij deze organisatie?
Cees: Ja.
Brechje: En hoe dan?
Cees: Stel dat het zou mogen gebeuren, dan hoop ik dat er wel tegelijkertijd een bredere maatschappelijke ontwikkeling plaatsvindt waarin de samenleving volwassen wordt. De man heeft nog steeds de archetype van een man na te streven, terwijl de vrouw alles maar tegelijk moet doen: meer werken, carrière maken en de opvoeding. Er lijkt niets te zijn veranderd de afgelopen 20 à 30 jaar.
Brechje: Maar waarom zeg je zo gemakkelijk: dat zie ik goed gaan binnen deze organisatie?
Cees: Ik denk dat ik niet gelukkig word binnen een ander type organisatie. En je houdt jezelf voor de gek als je denkt dat het ergens anders op dit niveau beter is. Maar het is natuurlijk iets dat ik met mijn vriendin zal moeten afstemmen, zij is zelf ook erg ambitieus. Als wij het willen, dan doen wij het samen. Ik heb hier verder nog niet goed over nagedacht, maar de mensen in mijn omgeving die het goed volhouden, hebben een breed netwerk/vangnet van opa’s oma’s en andere troepen. Veel anderen richten hun leven anders in.
Brechje: Ik kreeg kinderen toen ik counsel was. Het is vooral dealen met jezelf. De manier waarop je werkt zit in jezelf, niet in je werkomgeving. Ik geloof zelf in dat vangnet, maar flexibiliteit en jezelf beschermen is ook belangrijk: duidelijk zeggen ‘nu ben ik er niet’. Een organisatie die daarop positief reageert. Daar kunnen wij helpen. Dit heeft ook alles te maken met leiderschap. Beleid werkt alleen als je het met elkaar bespreekt en uitdraagt.